Urkunde 1254 Februar 12
Unter dem Datum des 12. Februar 1254 berichten u.a. Graf Gottfried von Arnsberg, Graf Otto von Altena und Graf Engelbert von der Mark an Papst Alexander IV. über die Gefangenschaft des Bischofs Simon von Paderborn.
Wortlaut
Die Urkunde ist in lateinischer Sprache verfasst. Ihr Wortlaut wird nach dem WUB Band 7 zitiert: [1]
Sanctissimo patri ac domino sacrosancte ecclesie Romane summo pontifici. Godefridus de Arnesberg, Otto de Althena, Engelbertus de Marchia, comites, Theodericus de Nyenlimburg, Berloldus de Buren, Theodericus de Bilsten, viri nobiles et magnates parcium Westfallie, Albertus marscalcus de Sturmede, Henricus scultetus Sosatiensis, Gozwinus de Rodenburg, Henricus dappifer (!) de Ysenberg, Albertus de Hurde, ceterique parcium eorundem (!) vasalli et ministeriales ecclesie Coloniensis cum pedum osculo beatorum subiectionem debitam et devotam. Cum rumorum diversitas et vulgaris fame velocitas pro modo referencium multiformi nonnunquam dubios et incertos efficiat auditores maxime in remotis partibus et longinquis, ipsa vero veritas rei geste multiplicitatem nesciat in se ipsa, ecce pater sanctissime, qualiter ad captivitatem illius nostri hostis et terre nostre tocius ac patrie turbatoris . . Paderburnensis episcopi sit deventum vestre scribendum duximus sanctitati, ut inde reddamini de processu facti totius instructior si forte aliunde contigerit vobis aliter intimari. Accidit namque, quod idem episcopus villam quandam nomine Salzcotten muniverat in ducatu domini nostri archiepiscopi et ecclesie Coloniensis preter ipsius domini archiepiscopi, quod esse non poterat, licentiam et consensum, a qua municione flebant per ipsum episcopum et suos homines spolia, incendia et rapine. Hanc quidem munitionem cum ipse dominus noster archiepiscopus per iuvamen hominum sue ecclesie potenti brachio destruxisset, fideiussores ab episcopo predicto recepit et tam ab ipso episcopo quam suis iuratoriam cautionem, quod nunquam illa munitio reedificari deberet. Ipso vero episcopo quod ita promiserat non servante ipsamque reparante munitionem ad nova rapinarum et spoliarum inconvenientia sicut prius in nostris partibus exercenda ipsius quoque fideiussoribus, licet modo debito monerentur et pluries non implentibus formam suarum, quam super hoc dederant, pactionum ipse dominus noster archiepiscopus tantam sustinuit quoquomodo iniuriam et nos partium illarum incole sustinuimus exspectantes de die in diem et sperantes in bono tantam maliciam superare. Set ecce ipse episcopus perpetratis maliciis non contentus, ut eo potentius nos et nostram ecclesiam lacessiret, confideravit (!) se . . comiti Juliacensi et ceteris Coloniensis ecclesie inimicis magnoque exercitu congregato intravit hostiliter in estate preterita terram nostram, quam circuiens circunquaque vastavit incendiis et rapinis. Ad cuius insultus tyrannicos reprimendos nos pro nostra ac nostrorum defensione bonorum nos accinzimus (!) contra ipsum armatumque in acie sui exercitus et adversus nos crudeliter dimiccantem Domino annuente cepimus in hoc bello, domino nostro archiepiscopo hoc utique nesciente immo absente a nobis in locis aliis ultra Renum distantibus et remotis. Hunc itaque nostrum dicimus esse captivum et pro nostrorum recuperatione dampnorum, que intulit nobis hostiliter et maligne, ipsum in nostra captivitate tenebimus eum nunquam permissuri absque satisfactione prehabita de vinculis liberari, etiam si prefatus dominus archiepiscopus eum vellet et nobis preciperet eum dimitti solutum, maxime cum ipsius liberatio sicut toti molesta patrie ita esse deberet perpetuis dispendiis onerosa. Datum anno Domini M°CC°Lmo quarto, II Idus Februarii.
Literatur
- Westfälisches Urkundenbuch. Band 7. Die Urkunden des kölnischen Westfalens vom J. 1200-1300. Münster 1901
Anmerkungen
- ↑ Westfälisches Urkundenbuch. Band 7. Die Urkunden des kölnischen Westfalens vom J. 1200-1300. Münster 1901