Zum Inhalt springen

Urkunde 1346 März 4 b: Unterschied zwischen den Versionen

Aus HammWiki
Keine Bearbeitungszusammenfassung
 
Keine Bearbeitungszusammenfassung
 
Zeile 5: Zeile 5:
== Wortlaut ==
== Wortlaut ==


Die Urkunde ist in mittelniederdeutscher Sprache verfasst. Ihr Wortlaut wird nach Merx zitiert: <ref> Otto Merx: Urkundenbuch des Clarissenklosters, späteren Damenstifts Clarenberg bei Hörde. Dortmund 1908. </ref>
Die Urkunde ist in mittelniederdeutscher Sprache verfasst. Ihr Wortlaut wird nach Merx (S. 55-56) zitiert: <ref> Merx, Otto: Urkundenbuch des Clarissenklosters, späteren Damenstifts Clarenberg bei Hörde. Dortmund 1908. </ref>


<blockquote>
<blockquote>
Ich Diderich van Volmestene do kundich allen luden, de dissen breif zeyn unde horen leesen, dat ich myd vulbart unde myd guden willen Neysen myr elichen egten vrowen, Dideriches, Gerwyns, Johans myr sone unde Lysen, Neysen, Gosten myr dogtere unde aller myr rechten erven hebbe gegeven unde op­gelaten reddelichen unde rechtlichen der ebdissen unde dem ge­meynen coventhe van Clarenberghe den egendom des theynden by Camene, wu de gelegen es, dat myn egen was, asse den Gerlach van Sümeren van my tho lenrechte hadde unde zin was, erflichen unde eweliche tho behaldene, unde welt en des egen­doms waren eweliche unde ummermer, alze recht es. Unde dit gesechagh vor Gobelin van Hiltbyche, de in der tyt was en vry­greve des greven van der Marke, unde vor Camene op dem Hymelynchove. Dar waren over tho tuge her Hinrich Vridagh en ridder, de den egendom des teynden dar entfeynch unde em opgelaten wort van der vorsproken ebdissen wegene unde des coventes van Clarenbergh, Rotger van Glatbyche en drossete tho Hurde unde Gerd zin zone, Godeke Sluch van Welinchoven, Diderich Vridagh, Moreken en borgemester tho Camene in der tyt, Conrad van Steene, Johan van Berstrate, Richart van Boynen, Diderich van Heesen, Johan van Velmede, Everd Pashol, Alf van Buren, Bruzeke van Bredenbyehe unde Henrich Breden­sprinch, de in der tyt en vryvrone was, und veil guder lude genuch. Um dat disse dinch vast unde steede blyven, zo heb ich Diderich van Volmestene dissen breif hirop gegeven bezegelt myd mym ingezegele. Ich Neyse vorgenant en echtliche vrowe Diderikes unde Diderich, Gerwyn, Johan onse zone unde Lyse, Neyse, Goste dogtere Diderikes bekennen onder onses vader zegele al disse vornomeden dynch war wesen, unde loven dy in guden truwen vast unde steede halden an argelist. Unde ich Gobele van Hiltbiche vorgenant en vrygreve bekenne, dat ich myn zegel an dissen breif gehanken hebbe um er beider beede willen, unde betuge, dat disse vorgenante gifthe unde oplatynche vor my gescheyn es. Disse breif wort gegeven des eyrsten satderdages in der vasten do men scref na der geburt onses heren godes dusent drehundert unde zeesundeveirtich jar.
</blockquote>
== Übersetzung ==
Übertragen ins Hochdeutsche lautet der Urkundentext wie folgt:


<blockquote>
Ich, Dietrich von Volmestein, tue kund allen Leuten, die diesen Brief sehen und hören lesen, dass ich mit vollem Einverständnis und mit gutem Willen, nämlich Neysen, meiner ehelichen Hausfrau, Dietrich, Gerwyn, Johann, meinen Söhnen, und Lyse, Neysen, Gosten, meinen Töchtern, und all meinen rechten Erben, redlich und rechtlich gegeben und aufgelassen habe der Äbtissin und dem gesamten Konvent von Clarenberg das Eigentum des Zehnten bei Kamen, so wie er gelegen ist, das mein Eigen war, und das Gerlach von Sümeren von mir zu Lehnrecht hatte und sein war, um es erblich und ewig zu behalten, und wir wollen ihnen dieses Eigentum ewiglich und immerdar gewähren (garantieren), so wie es recht ist.


Ich Diderich van Volmestene do kundich allen luden, de dissen breif zeyn unde horen leesen, dat ich myd vulbart unde myd guden willen Neysen myr elichen egten vrowen, Dideriches, Gerwyns, Johans myr sone unde Lysen, Neysen, Gosten myr dogtere unde aller myr rechten erven hebbe gegeven unde op­gelaten reddelichen unde rechtlichen der ebdissen unde dem ge­meynen coventhe van Clarenberghe den egendom des theynden by Camene, wu de gelegen es, dat myn egen was, asse den Gerlach van Sümeren van my tho lenrechte hadde unde zin was, erflichen unde eweliche tho behaldene, unde welt en des egen­doms waren eweliche unde ummermer, alze recht es. Unde dit gesechagh vor Gobelin van Hiltbyche, de in der tyt was en vry­greve des greven van der Marke, unde vor Camene op dem Hymelynchove. Dar waren over tho tuge her Hinrich Vridagh en ridder, de den egendom des teynden dar entfeynch unde em opgelaten wort van der vorsproken ebdissen wegene unde des coventes van Clarenbergh, Rotger van Glatbyche en drossete tho Hurde unde Gerd zin zone, Godeke Sluch van Welinchoven, Diderich Vridagh, Moreken en borgemester tho Camene in der tyt, Conrad van Steene, Johan van Berstrate, Richart van Boynen, Diderich van Heesen, Johan van Velmede, Everd Pashol, Alf van Buren, Bruzeke van Bredenbyehe unde Henrich Breden­sprinch, de in der tyt en vryvrone was, und veil guder lude genuch. Um dat disse dinch vast unde steede blyven, zo heb ich Diderich van Volmestene dissen breif hirop gegeven bezegelt myd mym ingezegele. Ich Neyse vorgenant en echtliche vrowe Diderikes unde Diderich, Gerwyn, Johan onse zone unde Lyse, Neyse, Goste dogtere Diderikes bekennen onder onses vader zegele al disse vornomeden dynch war wesen, unde loven dy in guden truwen vast unde steede halden an argelist. Unde ich Gobele van Hiltbiche vorgenant en vrygreve bekenne, dat ich myn zegel an dissen breif gehanken hebbe um er beider beede willen, unde betuge, dat disse vorgenante gifthe unde oplatynche vor my gescheyn es. Disse breif wort gegeven des eyrsten satderdages in der vasten do men scref na der geburt onses heren godes dusent drehundert unde zeesundeveirtich jar.
Und dies geschah vor Gobelin von Hiltbyche, der zu dieser Zeit ein Freigraf des Grafen von der Mark war, und vor Kamen auf dem Himmelinghof.
 
Darüber waren als Zeugen anwesend: Herr Hinrich Vridagh, ein Ritter, der das Eigentum des Zehnten dort entgegennahm und dem es von Seiten der vorgenannten Äbtissin und des Konventes von Clarenberg aufgelassen wurde, Rotger von Glatbyche, ein Drost zu Hörde, und Gerd, sein Sohn, Godeke Sluch von Welinchoven, Diderich Vridagh, Moreken, ein Bürgermeister zu Kamen in dieser Zeit, Conrad van Steene, Johan van Berstrate, Richart van Boynen, Diderich van Heesen, Johan van Velmede, Everd Pashol, Alf van Buren, Bruzeke van Bredenbyehe und Henrich Bredensprinch, der zu dieser Zeit ein Freischöffe war, und viele gute Leute genug.
 
Damit diese Dinge fest und beständig bleiben, so habe ich, Dietrich von Volmestein, diesen Brief hierauf gegeben, besiegelt mit meinem Insiegel.
 
Ich, Neyse, vorgenannte eheliche Frau Dietrichs, und Dietrich, Gerwyn, Johann, unsere Söhne, und Lyse, Neyse, Goste, Töchter Dietrichs, bekennen unter dem Siegel unseres Vaters, dass all diese vorgenannten Dinge wahr sind, und geloben diese in gutem Treuen fest und beständig zu halten ohne Arglist.
 
Und ich, Gobele von Hiltbiche, vorgenannter Freigraf, bekenne, dass ich mein Siegel an diesen Brief gehängt habe auf Bitten der beiden Parteien, und bezeuge, dass diese vorgenannte Schenkung und Auflassung vor mir geschehen ist.
 
Dieser Brief wurde gegeben am ersten Samstag in der Fastenzeit, als man schrieb nach der Geburt unseres Herrn Gottes eintausenddreihundertsechsundvierzig Jahre.
</blockquote>
</blockquote>


== Literatur ==
== Literatur ==


* Otto Merx: Urkundenbuch des Clarissenklosters, späteren Damenstifts Clarenberg bei Hörde. Dortmund 1908
* Merx, Otto: Urkundenbuch des Clarissenklosters, späteren Damenstifts Clarenberg bei Hörde. Dortmund 1908


== Anmerkungen ==
== Anmerkungen ==

Aktuelle Version vom 1. November 2025, 11:27 Uhr

Wappen der Familie von Volmarstein

Dietrich von Volmestein überträgt am 4. März 1346 vor dem Freigrafen Gobel von Hilbeck auf dem Hemelinghof vor Kamen dem Kloster Clarenberg das Eigentum an dem Zehnten bei Kamen, den Gerlach von Sümmern von ihm als Lehen besessen hatte.

Wortlaut

Die Urkunde ist in mittelniederdeutscher Sprache verfasst. Ihr Wortlaut wird nach Merx (S. 55-56) zitiert: [1]

Ich Diderich van Volmestene do kundich allen luden, de dissen breif zeyn unde horen leesen, dat ich myd vulbart unde myd guden willen Neysen myr elichen egten vrowen, Dideriches, Gerwyns, Johans myr sone unde Lysen, Neysen, Gosten myr dogtere unde aller myr rechten erven hebbe gegeven unde op­gelaten reddelichen unde rechtlichen der ebdissen unde dem ge­meynen coventhe van Clarenberghe den egendom des theynden by Camene, wu de gelegen es, dat myn egen was, asse den Gerlach van Sümeren van my tho lenrechte hadde unde zin was, erflichen unde eweliche tho behaldene, unde welt en des egen­doms waren eweliche unde ummermer, alze recht es. Unde dit gesechagh vor Gobelin van Hiltbyche, de in der tyt was en vry­greve des greven van der Marke, unde vor Camene op dem Hymelynchove. Dar waren over tho tuge her Hinrich Vridagh en ridder, de den egendom des teynden dar entfeynch unde em opgelaten wort van der vorsproken ebdissen wegene unde des coventes van Clarenbergh, Rotger van Glatbyche en drossete tho Hurde unde Gerd zin zone, Godeke Sluch van Welinchoven, Diderich Vridagh, Moreken en borgemester tho Camene in der tyt, Conrad van Steene, Johan van Berstrate, Richart van Boynen, Diderich van Heesen, Johan van Velmede, Everd Pashol, Alf van Buren, Bruzeke van Bredenbyehe unde Henrich Breden­sprinch, de in der tyt en vryvrone was, und veil guder lude genuch. Um dat disse dinch vast unde steede blyven, zo heb ich Diderich van Volmestene dissen breif hirop gegeven bezegelt myd mym ingezegele. Ich Neyse vorgenant en echtliche vrowe Diderikes unde Diderich, Gerwyn, Johan onse zone unde Lyse, Neyse, Goste dogtere Diderikes bekennen onder onses vader zegele al disse vornomeden dynch war wesen, unde loven dy in guden truwen vast unde steede halden an argelist. Unde ich Gobele van Hiltbiche vorgenant en vrygreve bekenne, dat ich myn zegel an dissen breif gehanken hebbe um er beider beede willen, unde betuge, dat disse vorgenante gifthe unde oplatynche vor my gescheyn es. Disse breif wort gegeven des eyrsten satderdages in der vasten do men scref na der geburt onses heren godes dusent drehundert unde zeesundeveirtich jar.

Übersetzung

Übertragen ins Hochdeutsche lautet der Urkundentext wie folgt:

Ich, Dietrich von Volmestein, tue kund allen Leuten, die diesen Brief sehen und hören lesen, dass ich mit vollem Einverständnis und mit gutem Willen, nämlich Neysen, meiner ehelichen Hausfrau, Dietrich, Gerwyn, Johann, meinen Söhnen, und Lyse, Neysen, Gosten, meinen Töchtern, und all meinen rechten Erben, redlich und rechtlich gegeben und aufgelassen habe der Äbtissin und dem gesamten Konvent von Clarenberg das Eigentum des Zehnten bei Kamen, so wie er gelegen ist, das mein Eigen war, und das Gerlach von Sümeren von mir zu Lehnrecht hatte und sein war, um es erblich und ewig zu behalten, und wir wollen ihnen dieses Eigentum ewiglich und immerdar gewähren (garantieren), so wie es recht ist.

Und dies geschah vor Gobelin von Hiltbyche, der zu dieser Zeit ein Freigraf des Grafen von der Mark war, und vor Kamen auf dem Himmelinghof.

Darüber waren als Zeugen anwesend: Herr Hinrich Vridagh, ein Ritter, der das Eigentum des Zehnten dort entgegennahm und dem es von Seiten der vorgenannten Äbtissin und des Konventes von Clarenberg aufgelassen wurde, Rotger von Glatbyche, ein Drost zu Hörde, und Gerd, sein Sohn, Godeke Sluch von Welinchoven, Diderich Vridagh, Moreken, ein Bürgermeister zu Kamen in dieser Zeit, Conrad van Steene, Johan van Berstrate, Richart van Boynen, Diderich van Heesen, Johan van Velmede, Everd Pashol, Alf van Buren, Bruzeke van Bredenbyehe und Henrich Bredensprinch, der zu dieser Zeit ein Freischöffe war, und viele gute Leute genug.

Damit diese Dinge fest und beständig bleiben, so habe ich, Dietrich von Volmestein, diesen Brief hierauf gegeben, besiegelt mit meinem Insiegel.

Ich, Neyse, vorgenannte eheliche Frau Dietrichs, und Dietrich, Gerwyn, Johann, unsere Söhne, und Lyse, Neyse, Goste, Töchter Dietrichs, bekennen unter dem Siegel unseres Vaters, dass all diese vorgenannten Dinge wahr sind, und geloben diese in gutem Treuen fest und beständig zu halten ohne Arglist.

Und ich, Gobele von Hiltbiche, vorgenannter Freigraf, bekenne, dass ich mein Siegel an diesen Brief gehängt habe auf Bitten der beiden Parteien, und bezeuge, dass diese vorgenannte Schenkung und Auflassung vor mir geschehen ist.

Dieser Brief wurde gegeben am ersten Samstag in der Fastenzeit, als man schrieb nach der Geburt unseres Herrn Gottes eintausenddreihundertsechsundvierzig Jahre.

Literatur

  • Merx, Otto: Urkundenbuch des Clarissenklosters, späteren Damenstifts Clarenberg bei Hörde. Dortmund 1908

Anmerkungen

  1. Merx, Otto: Urkundenbuch des Clarissenklosters, späteren Damenstifts Clarenberg bei Hörde. Dortmund 1908.

Siehe auch

Cookies helfen uns bei der Bereitstellung von HammWiki. Durch die Nutzung von HammWiki erklärst du dich damit einverstanden, dass wir Cookies speichern.